Masturbasyon yaparken yakalanan çocukla iletişim nasıl olmalı?
Mastürbasyon yapan çocuğu yakalamak,hem ebeveyn hem de çocuk açısından en sıkıntılı anlardan birisidir.Mastürbasyon yapan ergen çocuğu yakalayan anne veya baba, yakalama anından itibaren neler yapacağını,nasıl davranacağını şaşırır.
Bu yazımızda,fallik dönem denilen 3-6 yaş arası evrede yapılan masturbasyondan bahsetmeyeceğiz.Bu konuda çocuk psikiyatristleri bilimsel önerilerde bulunabilirler… Bu yazının konusu;Ergenlik ve gençlik döneminde olan 13- 20 yaş arası çocukların masturbasyon yaparken yakalanmasının ardından nasıl iletişim kurulması gerektiği .
Mastürbasyon yaparken anne babasına yakalanan çocuklara nasıl yaklaşmalı? Sorusunu ele alalım;
Kimseyle paylaşmayın;Bilmeniz gereken en önemli şey,bu yakalama anını eşiniz dahil kimseye anlatmayın .Çocuğunuz ve sizin aranızda sır olarak kalsın.Karı-koca ilişkilerinde evdeki her şeyi paylaşmak önemlidir ama,çocuk için ikinci bir utanç olacak bu paylaşımdan uzak durmanızı tavsiye ederim.
Kabullenin;Her sağlıklı insanın geçtiği yollardan geçen kız veya erkek çocuğunuzun yaptığı kötü bir şey yok.Sadece anne /babasına yakalanmak gibi bir talihsizlik yaşıyor.Yakalama anında yaşadığınız şaşkınlığı atlattıktan sonra,çocuğunuzun büyüdüğünü,cinsel yönden sağlıklı bir insan olduğunu düşünüp mutlu olmalısınız.Hiç bir anne –baba kabul etmek istemese de,çocuklar büyür.
Mesaj verme kaygısı taşımayın;Yakalama anı çocuk için zaten yeterince utanç vericidir.Bir de siz,bilim insanı edasıyla yaklaşıp konuyu iyice dramatize etmeyin.Kendiniz olun…Doğal olmaya ve sakinliğinizi korumaya özen gösterin.Belki samimi bir sessizlik,kurulacak gereksiz akıl verme cümlelerinden çok daha yararlı olacaktır.
Görmezden gelmeyin,görmeye de çalışmayın;Kafanız karışmış olabilir.Ne demek hem görmezden gelmek hem de görmeye çalışmak?Demek istediğim şu;Mastürbasyon yaparken yakalanan ergen veya gencin tavırlarına göre kendinizi ayarlayın.Yüksek ihtimal,yaşadığı yoğun utançtan dolayı bir süre sizinle göz göze gelmemeye,evde karşılaşmamaya çalışacaktır.Çocuğunuzda bu davranış ve duyguların geçici süre ile oluşması normaldir.Bu noktada görmeye çalışmayın,akışına bırakın.Ama;Bu durum uzun süre devam ederse(1 haftadan fazla),ev içersinde iletişimi kopma noktasına gelmişse,okul hayatını ve diğer sosyal ilişkilerini etkiliyorsa,görmezden gelmeyin.Onunla konuşmalısınız! Ama nasıl?Konuşmak için şu adımları atın;Mümkünse ev dışında,rahat konuşabileceğiniz bir yere davet edin.Konuya direk girmeyin,çokta dolaylı olmayın.Samimi görünmek adına gereksiz gülümseme ve mimiklerden uzak durun.Yine samimi görünmek adına,abartılı arkadaşça tavırlardan kaçının.Bu şartlar yerine getirildikten sonra,şu şekilde bir konuşma yapılabilir;
‘’Oğlum/Kızım,geçen hafta yaşadığımız talihsizlik hakkında konuşmak istiyorum.Evet utanmakta son derece haklısın.Açıkçası ben de seninle olan ilişkimizde nasıl davranacağımı bilemedim…Evladım,biz bir aileyiz ve o küçük evde birlikte yaşıyoruz.Birlikte yaşayan insanların birbirlerini uygunsuz halde görmeleri son derece olağan bir durumdur.Hele sağlıklı insanların yaşaması gereken şeylerle ilgili yakalanmak çoğu ailede herkesin başına gelebilir.Bu konunun seninle olan ilişkimize zarar vermesini istemem.O gün yaşananlar aramızda ve kimseyle de paylaşmadım.Sana söz veriyorum,ben ölene kadar da aramızda sır olarak kalacak.Senin büyüdüğünü görmek,sağlıklı bir genç olduğunu bilmek,beni utandırmıyor,seni de utandırmasın…Bu talihsizliği unutalım..Ne sen utanılacak bir şey yaptın, ne de beni utandırdın.Seni çok seviyorum…’’
Konuyu daha fazla uzatmadan kapatıp başka konular açmak,birlikte biraz zaman geçirmek,ilişkinizin normale dönmesine daha yararlı olur.Bu konuşmada çocuğunuz sizi dinlemeden ortamı terk ederse,okul ve sosyal hayatı olumsuz etkilenmeye devam ederse,aile içi iletişimi yok denecek kadar azaldıysa,tüm gün odasından çıkmıyorsa bir uzmandan destek almanız gerebilir.
Not:Bu makale TAM İlişki ve Yaşam Koçluğu tarafından yazılmıştır.
